De behoefte om veel te delen was er de afgelopen tijd niet, nog STEEDS niet…
Dat frustreerde me soms enorm. En ik liet het ook maar even zo.

Mijn updates over mijn werk als freelance designer namen af terwijl ik aan het afstuderen was. Als ik terug kijk op mijn afstudeerperiode, is intens het eerste woord wat in me opkomt. Ik heb hard gewerkt om een steengoede scriptie te schrijven, waarvoor ik uiteindelijk beloond ben met een 9. Ik ben er trots op, kijk er met een tevreden gevoel op terug. Het heeft me bloed, zweet en héél veel tranen gekost. En regelmatig vroeg ik me weer af, vooral die laatste pittige weken: WAAROM moet het altijd zo perfect zijn? Waarom is goed niet goed genoeg? Een thema wat steeds terug blijft komen in mijn leven en nu ook weer voor uitdagingen zorgde.

Leerzame uitdagingen, dat wel.

Ik had bedacht dat ik als ik afgestudeerd was weer lekker zou gaan knallen. Nog meer toffe opdrachten, nieuwe opdrachtgevers en daarnaast ook lekker genieten van mijn vakantie. Mooi een buffer opbouwen voor mijn reis naar Thailand in september. En tegelijkertijd nog genieten van leuke feestjes, dagjes naar het strand en chillen met mijn vriend en vriendinnen. Ik had er zin in. Ik was er klaar voor!

Nou, dat viel even vies tegen.

Het lukte me niet,
ik was op.
Niet stoppen en maar weer doorgaan,
de tactiek die zo goed werkte voor mij.
Het werkte niet meer,
want ik kon niet meer.

Nog steeds bleef ik bezig en heb ik aan leuke opdrachten gewerkt, maar ik heb ook veel struggles gehad. Wat wil ik nou eigenlijk echt? Ik wil helemaal niks, ik had nergens zin in en behoefte aan. En aan de andere kant wilde ik ook weer zo veel. Die ‘rust’ en ruimte die er ontstond nu ik afgestudeerd was, was ik helemaal niet meer gewend. Zonder er al te veel over uit te wijden: de maanden juni en juli waren niet de leukste en makkelijkste. Ondanks alle toffe dingen die ik gedaan heb (en dat waren er écht veel!) en de momenten rust die ik genomen heb. Ja, ik heb genoten. Ja, ik heb mijn rust gepakt. Ja, ik heb leuke dingen gedaan. Maar onder de oppervlakte voelde het allemaal niet helemaal lekker.

Nu is het ineens alweer augustus.

Ik heb weer een aantal nieuwe opdrachten binnen, ben net lekker wezen sporten en mijn gezonde eetpatroon weer opgepakt. Ineens leek vandaag weer een ‘normale’ dag. Ik open Instagram en zie een berichtje van een nieuwe klant. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Dit is wel een bericht wat ik graag zou willen delen. Maar dan bedenk ik me dat ik zo weinig van mezelf heb laten zien, deze periode dat het niet allemaal heel soepeltjes ging. En ineens voel ik de behoefte om gewoon op papier te zetten hoe het afgelopen maanden is gegaan. Nu ik dit schrijf, besef ik me ineens dat ik deze maanden ook wel veranderd ben. Want wat ik graag wilde leren is oké zijn met het feit dat het even niet oké gaat.

En dat is PRECIES wat er de afgelopen tijd gebeurd is!

Ik heb dipjes, momentjes dat ik chagrijnig doe tegen de mensen waar ik juist zo veel van hou. Ik herken ze, want die had ik jaren geleden maar al te vaak. Mijn patroon is om dan kwaad te worden op mezelf: wáárom doe je nou zo? Beetje bij beetje ben ik dat los aan het laten. Als iets niet lukt en ik het weer helemaal perfect wil doen, zie ik vaak ineens dat ik het weer doe. En dan stop ik er soms gewoon even mee. Ga even zitten, ademen, wachten tot die emoties weer weggedreven zijn. Even inchecken bij mezelf: wat is er nu aan de hand? En het er gewoon even laten zijn.

Want het is oké.

Het hoeft niet altijd maar goed te gaan.

En dat is precies de les die ik afgelopen maanden heb mogen leren. Sommige dagen zijn fijn. Sommige dagen zijn minder fijn. Juist door die momenten dat het even allemaal helemaal KUT is, ook wanneer er eigenlijk niks aan de hand is, zijn die fijne dagen zo fijn. Besef ik me dan hoe blij ik mag zijn. Met de vrijheid van deze periode, met de toffe dingen die ik doe, met de fijne mensen om me heen…

Eigenlijk ging het allemaal zo slecht nog niet…

Als we dan naar ‘Grafisch & Groei’ kijken, heb ik ook veel meer gedaan dan dat ik zelf in zag. Een fijne samenwerking met Studio Align to Shine, allerlei klusjes voor ForzaCompany, een social media template voor My Equine Business, de vormgeving van een groot project ‘DAYXDAYBOOKS’, visitekaartjes voor Psychologie in het onderwijs… En nog wat andere mooie opdrachten.

Zeker niet stilgezeten dus. Maar wel op mijn eigen tempo. En zo blijf ik het de komende periode doen. Goed luisteren naar mezelf, mijn grenzen voelen en aangeven, de tijd nemen. Zo veel mogelijk genieten van alles wat ik doe. Zo veel mogelijk vanuit rust, vertrouwen en plezier… Wanneer ik daar zin in heb, zal ik weer wat dingen delen. Zo niet, dan zie je me wel weer verschijnen!

Lees ook mijn andere blogs: