Zojuist besefte ik me weer eens hoe belangrijk enthousiasme voor mij is. 

Het stuurt me altijd weer de juiste richting op. 

Hoe dat dan werkt?

Voor de context, even een korte recap van de afgelopen jaren:

– Communicatie gestudeerd
– NLP Practitioner behaald
– Gestart als freelance designer
– ‘Iets’ willen doen met zelfontwikkeling, maar wat dan, hoe dan?
– Gestart met een opleiding tot holistisch therapeut
– In een lunchroom gaan werken omdat ik het even allemaal niet meer wist
– Ontslag genomen omdat het me opbrandde
– Gestart bij Embassy of Brands, een super tof branding bureau
– En ondertussen blijven creëren, verdiepen en ontwikkelen op allerlei vlakken: zelfontwikkeling, design, coaching, branding, project management…

That’s a lot.

Het is iets wat me, vooral op werkvlak, dan ook veel bezig houdt:

Moet ik niet gewoon iets kiezen?
Hoe gaat mijn toekomst er dan precies uitzien?
Wat wil ik nou écht?
Of hoef ik het nog even niet te weten? 

Zojuist had ik een call met twee onderneemsters over een tof idee. Geen idee wat  hieruit gaat ontstaan, maar ik voel dat ik er enthousiast van word. Dat ik alle dingen die ik in bovenstaand lijstje ontdekt en geleerd heb, hierin kan toepassen. Dat we raakvlakken hebben waar iets moois uit kan ontstaan. 

En vanochtend had ik een schrijfworkshop, die me hele mooie inzichten gaf en mijn creativiteit weer aanwakkerde. Waar mijn energie van ging stromen.

Dat brengt me op mijn punt:

Steeds weer als ik dit gevoel ervaar, weet ik dat ik op het juiste pad zit.

Ik weet dat het klopt.

Ik weet niet wat de uitkomst gaat zijn, of het precies zo gaat als ik hoop of verwacht.

Maar dat is ook niet waar het voor mij om draait.
Het belangrijkst voor mij, is dat gevoel van enthousiasme.
Dat ik kies voor wat mij energie geeft.

Niet wat de meest veilige optie is.
Wat de meest logische keuze is.
En al helemaal niet ‘hoe het hoort’.

Want hoewel dat soms ook wel lastig is, wil ik kiezen voor wat werkt voor mij. Soms is dat even zoeken, want ik wil veel. En als ik naar dat lijstje hierboven kijk, snap ik soms ook echt niet waar dit nou allemaal naartoe leidt. Wat wil ik wel, wat wil ik niet? Dus doe ik veel naast elkaar, blijf ik nieuwe dingen uitproberen en zit ik nooit stil. Keuzes maken is voor mij soms best lastig. En veel kán ook naast elkaar bestaan.

Maar als ik weer even stil wordt, die storm in m’n hoofd laat uitrazen en luister naar mijn gevoel, wéét ik diep van binnen wat klopt. En achteraf blijkt dat dan áltijd de juiste keuze te zijn.

Het lukt niet altijd, soms kom ik op een zijspoor, maar altijd vind ik weer de weg. 

Want dat ís mijn pad. Inclusief zijspoortjes, omwegen en ‘verkeerde’ afslagen.

Die achteraf helemaal nog niet zo verkeerd blijken te zijn.

Dus ‘lukt’ het misschien toch altijd 😉

En blijf ik dit pad bewandelen.

Iets waar ik óók heel enthousiast van word. 

En zo is het cirkeltje weer rond…

Lees ook mijn andere blogs: