Vandaag was een bijzonder fijne opleidingsdag.

Moeilijk, en mooi.

Exact zoals het proces waar ik het afgelopen jaar doorheen ben gegaan.
Een proces wat niet stopt.

Vandaag werd ik me weer bewust van van mijn thema,
de rode draad in mijn leven…

Geloven dat ik het waard ben, dat ik er mag zijn.

Het is niet niks,
maar ook zo wezenlijk.
En zo bijzonder om te merken dat ik niet de enige ben.

Wat ontstaat er als je gelooft
dat je het waard bent
jij je ruimte in mag nemen
en er mag zijn,
helemaal zoals JIJ bent?

Zonder je aan te passen aan
hoe het hoort,
wat je denkt dat een ander van je verwacht,
wat een ander nodig heeft?

Wie zou je zijn als je écht jezelf bent?

Ik weet het niet precies,
en opeens voelde ik ook:
ik hoef het allemaal niet nu te weten.

Waar ik vaak zo de behoefte heb
aan controle
aan duidelijkheid
aan het snappen en begrijpen
was het nu oké om het los te laten.

Om te laten onstaan wat er onstaan mag,
wanneer ik ga geloven dat ik er mag zijn,
precies zoals IK ben.

En ook dit delen riep even bij me op
‘wat zouden anderen hiervan vinden?’
‘kan ik dit stuk van mezelf wel laten zien?’

Maar het is wat er onstond
toen ik het gevoel had;

Ik mag er zijn

…

Wie zou je zijn als je écht jezelf bent?

Wat ontstaat er als jij gelooft
dat jij het waard bent
jij je ruimte in mag nemen
en er mag zijn,
helemaal zoals JIJ bent?

Lees ook mijn andere blogs: