19-10-2019

Local time at destination: 00.31
Local time at origin: 18.31 (18-10-19)
Time to destination: 24hours

Daar zit ik dan, na 2 maanden. Op naar huis. Hoe ik me nu voel?

Ik heb niet het gevoel ‘Wat ben ik blij dat ik eindelijk naar huis kan’
Ik heb ook niet het gevoel ‘Wat baal ik dat ik naar huis moet’ 
Ik heb een gevoel wat er tussenin zit.

Als ik terug kijk op de afgelopen tijd, voel ik me vooral heel erg dankbaar. Dankbaar dat ik mezelf deze reis gegund heb. Dankbaar dat ik daarvoor de kans had. Dankbaar voor álle momenten, de leuke en de minder leuke.

Ik heb veel mensen leren kennen, ik heb veel plekken bezocht, veel mooie natuur gezien en zo veel indrukken mogen verwerken. Het is hier ZO anders dan in Nederland, maar ook weer zo hetzelfde. En dan bedoel ik met name de reizigers die ik ontmoet heb, niet persé de cultuur, want die is wel degelijk heel anders. Maar als ik kijk de gesprekken over het leven thuis, het leven van andere reizigers, besef ik me heel goed dat er veel overeenkomt bij de meeste westerlingen. 

Het was een ervaring om echt op mezelf aangewezen te zijn. Als ik nu terugkijk naar de eerste week, had ik zó veel stress en vond ik het onwijs moeilijk om de controle los te laten. Nu is het niet zo dat ik de controle helemaal los kan laten, maar daar is wel degelijk iets in veranderd. Ik merk dat ik losser ben in het reizen. Ik heb er meer vertrouwen in dat het wel goed komt.

Naast dankbaar voel ik me voldaan. Voldaan omdat ik zo veel dingen heb kunnen doen die ik graag wilde. Eigenlijk nog veel meer dingen dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Voldaan met wat ik gezien heb en gedaan heb. Voldaan over hoe ik dit allemaal voor elkaar heb gekregen, in m’n eentje.

Ik heb het idee dat ik veel geleerd heb. Een belangrijke is toch wel het engels praten, omdat ik me daar nu zoveel comfortabeler bij voel. Ik heb geleerd over het boeddhisme en over spiritualiteit. En ik wil zeggen dat ik veel over mezelf heb geleerd, maar wat precies, daar moet ik even over nadenken…

Ik denk dat ik als persoon wat losser ben geworden, dat ik makkelijker contact durf te leggen met anderen. Ik was soms best verlegen wanneer ik mensen niet kende. Nu vind ik het veel makkelijker om gewoon een gesprekje aan te knopen, om in een nieuwe groep al meteen wat meer op de voorgrond te staan. Niet meer afwachten en de kat uit de boom kijken, meer mezelf laten zien. En dan komt die spontaniteit waarvan ik weet dat die erin zit eruit, wat me leuke contacten oplevert. En een blij gevoel. Want wat is het fijn om meer contact te hebben met anderen, zonder dat stressgevoel wat ik kreeg wanneer ik zo veel bezig was met ‘Wat zullen ze van me vinden?’ Nog steeds doe ik dat natuurlijk, zoiets verdwijnt niet zomaar, maar het wordt minder. En dat is fijn!

…

Terwijl ik dit schrijf,
hier in de trein richting Bangkok,
waar ik op het vliegtuig stap,
naar huis,
stop ik even met typen,
en kijk om me heen…

Het is
een mooie reis
Het was
een prachtige ervaring
Het zal 
voor altijd
een goede herinnering 
blijven
♥️

PS. Benieuwd naar mijn reis? Ik heb al mijn ervaringen gedeeld via Polarsteps, klik hier!

Lees ook mijn andere blogs: