Het is nu bijna een jaar geleden: de 1e van 10 sessies met een psycholoog.

Toen ik terugkwam uit Thailand wist ik het even allemaal niet meer… 

Wat ik nou eigenlijk wilde met mijn leven.
Hoe ik met stress en mijn eigen gedachten om kon gaan.
Hoe ik van de onrust in mijn hoofd en in mijn lijf af kon komen.
Hoe ik weer vertrouwen kon krijgen in mezelf.

Maar zó erg was het toch ook weer niet?
Iedereen zit toch wel eens niet zo lekker in zijn vel?

Ik vond dat ik met alles wat ik wist (na jaren verdiepen in zelfontwikkeling) het zelf wel op moest kunnen lossen. Ik had geleerd te ontspannen maar intussen kon ik ook niet meer zonder, omdat ik kei hard op de rem moest trappen wanneer ik weer eens veel te hard was gegaan.

Hoge pieken, diepe dalen, met een monotoom gevoel van onrust als onderstroom.
En een diep verlangen naar RUST.

De emmer overstroomde toen ik steeds meer lichamelijke klachten kreeg: dat was de druppel.
Ik had hulp nodig, die zocht ik, en die kreeg ik.

Tijdens het traject heb ik me vaak afgevraagd of het allemaal wel nut had. Ik leerde veel over mezelf maar viel ook vaak terug in oude patronen. Dat nam ik mezelf dan weer énorm kwalijk (zie hier een van die patronen: het goed willen doen, kritisch en streng zijn voor mezelf en nooit tevreden zijn).

Nu, een jaar later, zie ik pas echt in hoeveel het me gebracht heeft.
Dat ik steeds weer kleine stapjes zette,
toepaste wat ik leerde,
mezelf tegenkwam en ‘terugviel’
om vervolgens weer een stukje verder te komen.

Dichter bij mezelf.

Het is niet zo dat ik me nooit meer kut voel en altijd happy ben, dat was ook niet het doel. Maar ik heb zo veel meer rust gevonden, een kalmte in mezelf, meer vertrouwen in dat ik het leven aankan.

Om me heen zie ik steeds meer mensen met zichzelf worstelen en dat is precies de reden dat ik dit wilde delen. Ondanks dat het taboe minder wordt (denk, en hoop ik) is het vaak nog steeds een kwetsbaar onderwerp, waar ik me graag meer over uit wil spreken.

Je bent niet de enige die last heeft van stress,
het soms even niet meer weet,
zoveel druk ervaart
en de verwachtingen
(van anderen, of misschien vooral jezelf)
teveel vindt worden.

Het is niet gek.
Het is niet raar.
You’re not alone.

Delen helpt.
Het lucht op.
Het geeft je inzicht.

Dus vraag om hulp.

Ik zeg niet dat je meteen naar een psycholoog moet rennen, maar weet: er zijn mensen die je willen en kunnen helpen.

Herken je je ergens in en heb je behoefte om te kletsen: you’re welcome ♥️

Lees ook mijn andere blogs: